Forum Bydgoskiego Stowarzyszenia Miłośników Zabytków "BUNKIER"

Niedawno Stanisław przypomniał tą nazwę. Dla mnie była to 'zwykła' aleja parkowa, ciągnąca się wzdłuż starego kanału, począwszy od ul Grottgera, a kończąca się na styku z ul Jackowskiego.
Około samego końca lat sześćdziesiątych zobaczyłem tabliczki z nazwą (może odnowione), które wtedy mnie zaskoczyły. Zawsze było mówione po prostu: 'Idziemy na śluzy'. Potem się najwyżej jeszcze precyzowało, na które. W środowisku, w którym dorastałem, nazwa 'Bielany' nie istniała.

Spojrzałem na przedwojenne mapy. Na jednych tej nazwy nie ma. Inna pokazuje cały 'park' oznaczony jako Bielany...

Plan miasta z 1945 roku, alejkę Bielany pokazuje tak jak ulicę. Spoglądając jeszcze na inne stare mapy, zauważyłem ciekawostkę. W połowie parku pokazany jest obiekt opisany słowem "Denkmal". Ta nazwa oznacza chyba coś w rodzaju pomnika. Ojciec opowiadał mi, dawno temu, że stało nad kanałem wielkie drzewo, pod którym ponoć spoczął sam Frycek, w czasie wizytacji budowy kanału. Tablica na drzewie, która to upamiętniała, została usunięta bodaj w okresie międzywojennym. Ja, oczami wyobraźni, widziałem to drzewo nie tam, lecz w okolicy śluzy V. Teraz zastanawiam się, czy ten "Denkmal", to był jakiś pomnik, czy może 'to' drzewo...

W miejscu tym ustawione było (o zgrozo!) popiersie kolejnego wstrętnego prusaka, „zausznika”, jeszcze bardziej wstrętnego Fryderyka Wielkiego, -
- Franza Balthazara Schönberg von Brenckenhoff.
Oba te indywidua, działając wespół w zespół, zbezcześciły dogłębnie polskie bagna i łąki, pomiędzy Bydgoszczą a Nakłem, bezsensownym, nikomu niepotrzebnym tworem znanym pod nazwą „Kanał bydgoski”.
Obiekt ten, to ewidentny akt dywersji obliczonej na długie lata, do dnia dzisiejszego kładzie się cieniem na estetyce i burzy ład przestrzenny naszego pięknego miasta.
Co gorsza, stanowi pretekst działań elementów zdecydowanie anty-Polskich, które to przeznaczają środki, tak miejskie, jak i z UE, na utrzymanie tego molocha, (zamiast wspomóc np. lokalne parafie).
Wywrotowcy ci mają czelność afiszować się swoimi wypaczonymi poglądami, wychwalając i propagując ten godny pożałowania obiekt – vide muzeum.
W tej sytuacji, uprawnionym, prawdopodobnie, będzie tutaj określenie „zakamuflowana opcja pruska”.
Tors Brenckenhoff-a został, w 1920 roku, eksmitowany do Piły, wraz figurą swojego protektora i szczęśliwie słuch po nim zaginął.

^^^
MWS, dzięki za przypomnienie kawałka 'ciemnej strony historii'.

Teraz chyba nadeszła już pora na parę zdjęć. Na początku należało by odnotować, że 'wejście' w dawne Bielany nadal istnieje. Obecnie jest to północny chodnik tej części ul. Focha. Po jego prawej stronie stał sobie 'kiosk z piwem'. (Zaznaczony na niebiesko) Miał swoich stałych klientów. Ale zbankrutował i został zlikwidowany, niedługo po otworzeniu nowej pobliskiej pijalni, (której też już tam nie ma), widocznej jeszcze na tym zdjęciu. Tuż za kioskiem była stała budka, w której się mieściła jedna z bardzo wielu podobnych, rozlokowanych chyba we większej części miasta, 'Strzelnica Sportowa'. (Zaznaczona na czerwono) Strzelało się tam z wiatrówek do tarczy, lub kwiatków, zrobionych z kolorowego papieru i drutu. Innym celem była też np. piramidka, ustawiona z metalowych walców. Po dobrym strzelaniu do tarczy można było wygrać drobne prezenty.
Obecnie, mozna spotkać, szczególnie w czasie różnych festynów, podobne, 'objazdowe strzelnice', kuszące czasem i dosyć cennymi nagrodami, za 'dobre strzelanie'.

Do ilustracji 'starych widoków' użyję zdjęć prywatnych.
Mam kilka takich z wiosny 1959. Ujęcie to zostało zrobione lekko ukośnie w kierunku wschodnim. Okazałe drzewo po prawej stronie, stało niemal na przedłużeniu osi Kącika. (Podobne spore drzewo rosło bliżej Multikina) Za nim, była ogrodzona malutkim płotkiem piaskownica dla dzieci i ławki. Z lewej strony, stojący na dalszym planie chłopiec, znajduje się w miejscu, gdzie było wejście do 'nowej pijalni'...

Szlak 'Bielany' w stronę wschodnią. Dawniej i dziś.

Rejon miejsca, w którym jeszcze dawniej, stał niesłuszny pomnik.

Tuż przed końcem Bielan, przed ulicą Jackowskiego, za budynkiem po prawej stronie, w czasach mojego dzieciństwa, był jeden z wielu tego rodzaju i w tym czasie 'plac zabaw', zwanych wtedy Ogródkami Jordanowskimi. Tam robiliśmy z kolegami 'zawody' na jak najdalszy wyskok z huśtawki...
Obecnie ten placyk jest pusty.

^^^
Gdyby stojąc w miejscu fotografa na zdjęciu wyżej, obrócić się do tyłu, cofnąć się w czasie i przejść ze 50 metrów, zobaczylibyśmy taki widok :

Pięknie
Jeśli chodzi o to miejsce, to interesują mnie dwie rzeczy.
Mianowicie, co było kiedyś w miejscu zaznaczonym czerwoną strzałką (staw? czy to wgłębienie terenu było po prostu zwyczajnym wgłębieniem?)
I w którym miejscu znajdowała się słynna restauracja.

To wgłębienie powstało w czasie budowy 'nowej Królówki'. 'Dno' jest na 'starym' poziomie. Dwie nitki jezdni - wschodnia i zachodnia, oraz chodnik, utworzone zostały na podniesionym, usypanym nowym poziome. Północna krawędź jest 'stara'. Na niej był szczelny drewniany parkan, który początek miał przy murze Jutrzenki, a kończył się w rejonie obecnego Multikina. Odgradzał tereny 'Bielan' od domowych ogródków działkowych, należących do budynków po południowej stronie ul Garbary.

Ta restauracja na zdjęciu wyżej, jest chyba tą z okolic VI śluzy.

Tak wyglądał ten parkan, ok 1961-go roku.

No i zagadka "dziury" rozwiązana.
Dziękuję

Natrafiłem w necie na starą pocztówkę 'Bielan'. Wydaje się, że pokazuje widok w stronę zachodnią. (Po lewej stronie kanału ul. Wojewódzka) Ale po lustrzanym obróceniu zdjęcia, (Wojewódzka była by po prawej stronie) widok też się pokrywa z dawną rzeczywistością.
Trudno ocenić, czy widok na pocztówce jest właściwy, czy odwrócony.

Od II śluzy - do kamiennego mostu, południowy brzeg kanału był podniesiony, umocniony i zabezpieczony solidną drewnianą barierą, bo biegła tam ulica (Canalstr./Wojewódzka).
Równoległy, północny, brzeg to były planty – brzeg niski (najprawdopodobniej faszynowany), trawnik, krzaki, drzewa + alejka.

^^^ Było tak jak piszesz. I dlatego, jeśli na pocztówce wyżej, południowym brzegiem jest ten lewy, to na 'lustrze' jest ten prawy. W obu przypadkach ten widok wydaje się naturalny. Niewyraźnie widoczne budynki, słabo pomagają w identyfikacji.
Poniżej 'lustrzane odbicie'.

^^^ Wielki SZACUN.
O tym kominie to nawet nie pomyślałem, nie wspominając, że go tam nie zauważyłem.

Jestem pod wrażeniem To się nazywa profesjonalna robota

Nie wiem, ale wydaje mi się że to nie jest ten sam dom podpisany numerem 3

^^^ Przypuszczam, że na ostatnim zdjęciu mamy wygląd budynku po jakiejś przebudowie. Dolna połowa dachu ma już inne dachówki i pozbawiona jest 'okienek',(choć nie do końca). Przebudowano również nieco okna na parterze, a jedno zamieniono na dodatkowe drzwi. Wyszło by na to, że na obu ostatnich zdjęciach, jest ten sam 'domek 3'.

Bo to jest ten sam domek tylko w różnych latach. (1900 i 1958)
Te dwa wizerunki dzieli ok. 50lat, w tym wojna i komuna – więc różnice w wyglądzie dziwić nie powinny.
Wiele wskazuje na to że, na starszym zdjęciu, budynek posiada już z 50 lat stażu, jak nie więcej.