Forum Bydgoskiego Stowarzyszenia Miłośników Zabytków "BUNKIER"

Otwieram temat poświęcony ojcu naszej niepodległości Józefowi Piłsudskiemu.

Bydgoszcz, jak i reszta Wielkopolski była niechętna temu ospałemu niedźwiedziowi z Litwy. Z jednej strony punktowano Wodza jako tego co to ziemie zachodnie Rzeczpospolitej miał za nic. Patrząc z drugiej strony wg jego poleceń zapełniano Bydgoszcz ludźmi z Kongresówki, którzy rządzili tak jak im Warszawka nakazała. Wstręt i niechęć dla ojca naszej Niepodległości była znaczna. Obcy, śmiesznie gadający Kresowiak, który potrzeb Bydgoszczy nie jest w stanie zrozumieć.
W pewnej mierze przeciętny obywatel naszego grodu miał rację. W końcu to mały Toruń, bardziej przychylny z racji większego zniemczenia, a co za tym idzie wymiany na nowy polski żywioł, więcej zyskał na bezmyślnym poparciu obozu piłsudczykowskiego niźli większa, acz bardziej spolaryzowana politycznie Bydgoszcz.
Jak się ta sympatia skończyła Bydgoszczanie wiedzą.

Mimo endeckich sympatii, jaki i hallerowskich pobudek w końcu i Bydgoszcz została wątpliwie wyróżniona biustem Marszałka. Na szczęście dla legionowych pomysłodawców wąsate łepiszcze Wodza bezpiecznie stanęło za metalowym parkanem Szkoły Podchorążych na ulicy Gdańskiej. Kto wie jak by ten dar przyjęli przedwojenni Bydgoszczanie , gdyby mieli do niego nieskrępowany dostęp

Nie była to jedyna podobizna Józefa w naszym mieście. Na jednej z kamienic, w której to Piłsudski raczył się spędzić noc, widniał jego profil. Po latach z inicjatywy ludności nie związanej urodzeniem z Bydgoszczą, został odnowiony. Jak widać Kongresówka wiecznie żywa.

Chociaż szukając na mapie naszego miasta Alei Piłsudskiego znajdziemy je w poślednim rejonie Bydgoszczy Coś jednak jest na rzeczy.

Wyznawcą Marszałka nie jestem, ale gwoli historycznej prawdy nie były to jedyne popiersia Piłsudskiego w mieście.
Po jego śmierci na Starym Rynku (który n.b. otrzymał Jego imię) ustawione zostało wielkie popiersie. Nie znam jego losów, ale pewnie po zakończeniu żałoby, zostało gdzieś przeniesione lub rozebrane.

Jeszcze inne odlane z brązu, autorstwa Teodora Gajewskiego, zostało ustawione na spoczniku głównej klatki schodowej Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Bydgoszczy.
Odsłonięcie odbyło się 11 listopada 1932 r.

198/93/KB

Nie chodzi tu o sympatię, tylko o miejsca poświęcone osobie Marszałka. Kamienica przy ulicy Gdańskiej gdzie na jedną noc zatrzymał się Piłsudski jest tego dobrym przykładem.
Nie jestem pewien, ale czy to popiersie z dni żałoby, nie stało później w Muzeum Miejskim na Starym Rynku ?

Gdzieś wyczytałem, niestety nie pamiętam źródła, ze jedno małe popiersie znajdowało się w Szkole Podchorążych. A co się stało z tym na zdjęciu z Kulwieciem? Na innych zdjęciach ze Szkoły tego pomnika nie widać - a przynajmniej ja go nie widziałem.

A co się stało z tym na zdjęciu z Kulwieciem?

A o jakim zdjęciu piszesz? Na fotce z NAC-u zamieszczonej przez setha jest przecież gen. dyw. Aleksander Osiński.

seth pisze:Nie jestem pewien, ale czy to popiersie z dni żałoby, nie stało później w Muzeum Miejskim na Starym Rynku ?

Jest to faktycznie możliwe.

Ogólnie to chodzi mi właśnie o to zdjęcie. Poprostu jest podobne właśnie z Kulwieciem również. No chyba że coś namieszałem.

Nic nie namieszałeś

Panowie generałowie po prostu pozowali.

seth pisze:Panowie generałowie po prostu pozowali.

Kulwieć nie był generałem.
A i imprezy chyba dwie różne.
Raczej stawiam, że panowie przemawiali do zebranych podchorążych i publiczności.

Imprezy na 100% te same - spójrz na osoby w tle - stoi ten sam wysoki mężczyzna w garniturze, a po jego prawicy kobieta w jasnym płaszczu.
w tym zamym miejscu jest też jakaś chorągiew.

Fakt, fotograf się przesunął nieco w prawo.

Co do historii powstania tego pomnika na dziedzińcu Szkoły Podchorążych to w bydgoskiej prasie tego okresu możemy np przeczytać o tym jak to podchorążowie mimo, że biedno to zostali zmuszeni do zebrania zkładek na budowę popiersia. Pomysł na zbiórkę podobno wyszedł od Komendanta szkoły Polniaszka. Po promocji do redakcji Gazety bydgoskiej został wysłany list z sprostowaniem, że pomysł zbiórki wyszedł od samych podchorążych i do niczego nie zostali zmuszeni. Ot taka historia.

Polniaszek był mocno pro-Piłsudski. Więc pewnie coś na rzeczy było. A że oficjalnie sprostowano to inna para kaloszy.
Zresztą z Thommeem bardzo się nie lubili

To prawda. Trochę też o wspólnej niechęci napisałem w art. Rysy na pomniku gen. Wiktora Thommee w Militariach pomorskich, t. VII, 2014. Dokumenty na ten temat można znaleść w archiwum Instytutu Józefa Piłsudskiego w USA.

Poniekąd jest to zgodne z tym co pisałem wcześniej.

Wstręt i niechęć dla ojca naszej Niepodległości była znaczna.

Przecież po jego śmierci żadna z ulic nie miała go za patrona. Inaczej stało się po śmierci wodza Narodowych Demokratów w styczniu 1939, kiedy to jedną centralnych ulic miasta, Mostową przemianowana na Romana Dmowskiego.
Dlatego nie dziwi, że inicjatywa budowy biustu Piłsudskiego wyszła od jego sympatyka, a nie od bydgoskiego społeczeństwa. Jeszcze ciekawsze jest to że pomnik stał za płotem, na terenie Szkoły Podchorążych.
Nawet w dniu dzisiejszym ulica Piłsudskiego (dawne aleje) ulokowana jest na peryferiach Bydgoszczy w Fordonie, osiedle Nad Wisłą. Niedługa uliczka z rzadką zabudową. Natomiast jedna z głównych ulic centrum ma za patrona innego marszałka Polski, którego większość Bydgoszczan w ogóle nie kojarzy, czyli Ferdinanda Focha

Czasami szukając czegoś w necie, trafia mi się coś innego, na tyle interesującego, że kliknę... A potem ląduje to w jakimś folderze i zapominam.
Nie wiem kiedy wchodząc na NAC, trafiłem na to zdjęcie, które właśnie znów zobaczyłem.
Myślę, że jak najbardziej tu pasuje.